
به گزارش حال وش/ روز پنجشنبه ۱۲ تیرماه ۱۴۰۴، جمعی از دانشجویان دانشگاه چابهار در واکنش به تیراندازی نیروهای نظامی به سوی زنان بلوچ در روستای گونیچ شهرستان خاش، با انتشار یادداشتی انتقادی، این اقدام را «سناریویی تکراری و تلخ» خوانده و بر لزوم تغییر نگاه امنیتی حاکم بر بلوچستان تأکید کردند.
در ابتدای این یادداشت آمده است: «مردم بلوچستان سالهاست که با زبان صبر و نجابت، مطالبات خود را در چهارچوب قانون و احترام به نظام جمهوری اسلامی پیگیری کردهاند. با این حال، رویدادهای اخیر در گونیچ بار دیگر نشان داد که نهتنها تغییری در سیاستها حاصل نشده، بلکه همان نگاه فرسایشی و امنیتزده با شدت بیشتری بازتولید میشود.»
نویسندگان یادداشت با اشاره به اینکه «گلوله، حق مردم نیست»، میافزایند: «مردمی که در بحرانها و ناامنیها، وفادارانه در کنار کشور ایستادهاند، اکنون با برچسبهایی چون اشرار، جاسوس و تجزیهطلب مواجه میشوند؛ در حالیکه نه دادگاهی، نه رسیدگیای و نه حتی پاسخی شفاف در کار است.»
در ادامه این یادداشت آمده است: «امنیت واقعی از مسیر گفتوگو، مشارکت و احترام به کرامت انسانی بهدست میآید، نه از لوله سلاحهایی که بیهیچ توضیحی بر سینه مردم مینشیند. این نخستینبار نیست که چنین جنایتی رقم میخورد؛ اما اگر روند اصلاح نشود، بیتردید آخرینبار نیز نخواهد بود.»
نویسندگان همچنین با انتقاد از عملکرد مدیریت استانی نوشتهاند: «استاندار بومی، اگر در بزنگاههایی همچون گونیچ نتواند مدافع حقوق مردم بلوچ باشد، بومیبودنش چه سودی برای مردم دارد؟ سکوت و بیعملی در برابر چنین فاجعهای، نهتنها غیرقابلپذیرش، بلکه مایه فرسایش اعتماد عمومی است.»
در پایان این یادداشت با لحنی هشدارآمیز آمده است: «اگر فریاد مردم نهتنها شنیده نشود، بلکه بهخاطر فریاد زدن هدف گرفته شوند، آنچه باقی میماند، نه امنیت، که انبوهی از زخم، بیاعتمادی و فروپاشی اجتماعی خواهد بود.»
این یادداشت توسط جمعی از دانشجویان دانشگاه چابهار منتشر شده است.