حال وش خوش خبر بلوچستان
حال‌وش/ سحرگاه امروز یکشنبه ۲۵ آذرماه ۱۴۰۳، حکم اعدام دست‌کم ۹ شهروند بلوچ به اتهامات مرتبط با مواد مخدر در زندان‌های مرکزی یزد و زاهدان اجرا شد. این اقدام که در کمتر از یک روز صورت گرفته، بار دیگر شدت اجرای احکام اعدام علیه شهروندان بلوچ را برجسته کرده و زنگ خطری جدی برای سیاست‌های سرکوبگرانه جمهوری اسلامی علیه جامعه بلوچستان به شمار می‌رود.
اعدام این ۹ شهروند بلوچ در یک روز، خطری جدی را برای جامعه‌ای که هم‌اکنون در شرایط امنیتی شدید به سر می‌برد، آشکار می‌کند. این در حالی است که طی ماه‌های اخیر، حکومت در بلوچستان با شکست‌های بزرگ امنیتی، صدمات جدی و شکاف‌های عمیق میان مردم و حاکمیت مواجه بوده است. همزمان، فعالیت گروه‌های مسلح مخالف نیز در این منطقه شدت گرفته و اعتراضات خیابانی علیه سیاست‌های سرکوبگرانه حکومت نزدیک به دو سال در جریان بود.
این اعدام‌های دسته‌جمعی، علاوه بر جنبه سرکوبگرانه، نشان‌دهنده تمایل حاکمیت به انتقام‌گیری از بدنه مردم بلوچ است. مردمی که طی دو سال اخیر به خیابان‌ها آمده و در اعتراض به کشتار مردم در جمعه خونین زاهدان (۸ مهر ۱۴۰۱) به طور جدی نظام را به چالش کشیده‌اند. حاکمیت جمهوری اسلامی، به‌جای تلاش برای کاهش تنش‌ها، بارها از اعدام به عنوان ابزاری برای سرکوب اعتراضات و ایجاد رعب و وحشت در میان مردم استفاده کرده است.
این نوع انتقام‌گیری و اعدام‌های گسترده علیه شهروندان بلوچ پیشینه‌ای طولانی دارد. در واکنش به وقایع امنیتی توسط گروه‌های مسلح، زندانیان بسیاری از جامعه بلوچ قربانی سیاست‌های انتقام‌جویانه حاکمیت شده‌اند. نمونه‌های بارز این اقدام در تاریخ‌های ۲۹ آذر ۱۳۹۸ و ۴ آبان ۱۳۹۲، ثبت شده است. در این دو موارد، ۲۷ زندانی سیاسی بلوچ به‌صورت دسته‌جمعی اعدام شدند.
در آن زمان، محمد مرزیه، دادستان وقت زاهدان، در رسانه‌های حکومتی از این اعدام‌ها با عنوان “مقابله به مثل” یاد کرد و آشکارا هدف این اقدامات را انتقام‌گیری از گروه‌های مسلح عنوان نمود.
اعدام دسته‌جمعی ۹ شهروند بلوچ در یک روز، نشان‌دهنده تداوم این سیاست‌های انتقام‌جویانه است. این اقدامات، علاوه بر بی‌رحمی و شدت عمل حاکمیت، بیانگر ناامیدی و درماندگی نظام در مواجهه با مردم بلوچستان و گروه‌های مخالف مسلح است. جامعه بلوچ که همواره در تاریخ خود با تبعیض و فشارهای شدید حاکمیت روبه‌رو بوده، اکنون شاهد موج جدیدی از سرکوب و انتقام‌گیری جمعی است که پیامدهای آن تنها می‌تواند به تعمیق بحران در این منطقه منجر شود.